Στην Ορθόδοξη αγιογραφία ο άγιος εικονίζεται να μεταφέρει στον ώμο του τον Χριστό και γι’ αυτό, σύμφωνα με μια παράδοση, ονομάστηκε και Χριστοφόρος.
Ο Μεγαλομάρτυς του Χριστού Χριστοφόρος ως προς την εξωτερική εμφάνιση ήταν τόσο πολύ άσχημος, που έκαμε μερικούς αγιογράφους να τον παριστούν με μορφή σκύλου. Φυσικά, αυτό είναι υπερβολή.
Είχε μεν όψη δύσμορφη και άγρια, όμως ανθρώπινη. Καταγόταν από χώρα ειδωλολατρών ανθρωποφάγων. Το αρχικό του όνομα ήταν Ρέπρεβος, που σημαίνει αδόκιμος, αποδοκιμασμένος, κολασμένος. Πιθανότατα έζησε τον καιρό του Δεκίου (249-251), όταν στην Αντιόχεια Επίσκοπος ήταν ο άγιος Ιερομάρτυς Βαβύλας.
Η μεταστροφή του στον Χριστό έγινε με τρόπο θαυμαστό. Συνελήφθη αιχμάλωτος σε μάχη, που διεξήγαγε το έθνος του με τα αυτοκρατορικά στρατεύματα. Άγριος και απρόσιτος όπως ήταν, δυσκολευόταν και στην ομιλία, γι’αυτό και προσευχήθηκε θερμά. Και όπως αναφέρει ο ιερός συναξαριστής, ήλθε άγγελος Κυρίου, ακούμπησε τα χείλη του και από εκείνη την στιγμή άρχισε να ομιλή ελεύθερα.
Από άλαλος και ειδωλολάτρης έγινε εύλαλος κήρυκας και ομολογητής του Χριστού. Βέβαια, το θαύμα δεν γεννά την πίστη, αντίθετα η πίστη είναι εκείνη που γίνεται αιτία του θαύματος. Παρ’ όλα αυτά ο Θεός χρησιμοποιεί πολλές φορές το θαύμα, όταν πρόκειται για απίστους, πλην όμως καλοπροαιρέτους, και κυρίως για ανθρώπους που δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να ακούσουν και να μάθουν πολλά πράγματα για τον Χριστό και την Εκκλησία Του.
Ο άγιος Βαβύλας κατά το Βάπτισμα τον μετονόμασε σε Χριστοφόρο. Η άκτιστη θεία Χάρη που έλαβε την ώρα του Βαπτίσματος και του Χρίσματος, μεταμόρφωσε όλη του την ύπαρξη. Και αυτή ακόμα η δύσμορφη όψη του φαινόταν φωτεινότερη και ομορφότερη.
Κάποια μέρα είδε μερικούς Χριστιανούς που κακοποιούνταν από ειδωλολάτρες και, αγανακτισμένος, προκάλεσε τον τρόμο των κακοποιών, αποφεύγοντας τη σύλληψη στο παρά πέντε. Τότε, οι Χριστιανοί τον συμβούλεψαν να φύγει για να πάει σε ακατοίκητα μέρη, γιατί οι ειδωλολάτρες θα έψαχναν γι’ αυτόν και θα τον συλλάμβαναν. Μετά από λίγες ημέρες, ένα απόσπασμα στρατιωτών άρχισε να τον ψάχνει.
Τον βρήκαν, αποκαμωμένοι και νηστικοί, σε μια έρημη τοποθεσία. Αυτός, μολονότι γνώριζε το σκοπό τους, άρχισε να τους συμβουλεύει κατά της πλάνης της πολυθεΐας και προσφέρθηκε να τους ταΐσει. Όμως υπήρχε μόνο ένα μικρό κομμάτι ψωμί, που σαφώς δεν έφτανε. Τότε, ένας από τους στρατιώτες του είπε ότι θα ακολουθούσε πρόθυμα το Θεό του αν κατάφερνε να τους χορτάσει. Τότε ο Άγιος έσκυψε, προσευχήθηκε και επιτελέστηκε το θαύμα και οι στρατιώτες έγιναν Χριστιανοί και ο ίδιος ερημίτης. Χρόνια μετά, ο Χριστόφορος έπεσε στα χέρια του Δέκιου, ο οποίος μετά από σκληρά και απάνθρωπα βασανιστήρια τον αποκεφάλισε (9 Μαΐου 308) στην Αντιόχεια της Συρίας.
Η γνωστότερη ιστορία για τον Άγιο Χριστόφορο είναι αυτή που θέλει το χριστιανό πλέον βάρβαρο να μεταφέρει ανθρώπους από τη μια πλευρά ενός ποταμού μέχρι την άλλη, γιατί όσοι προσπαθούσαν να τον διασχίσουν πνίγονταν. Σε μια από τις διαβάσεις του ποταμού μετέφερε τον ίδιο το Χριστό, ο οποίος είχε λάβει τη μορφή μικρού παιδιού, το οποίο ήταν εξαιρετικά βαρύ, συμβολίζοντας το βάρος του κόσμου. Το παιδί του αποκαλύφθηκε στο τέλος της διαδρομής. Έτσι ονομάστηκε Χριστόφορος (αυτός που μεταφέρει το Χριστό).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου